Inseminacja domaciczna

Współcześnie ok. 20% par, starających się o dziecko, cierpi na niepłodność. Pomóc mogą metody wspomaganego rozrodu – np. inseminacja.

para w studio przed zabiegiem inseminacji domacicznej


Podziel się na


Inseminacja domaciczna jest jedną z metod wspomagania rozrodu. Na czym polega zabieg inseminacji? Jak się do niego przygotować? Kto i przy spełnieniu jakich warunków może się mu poddać? Jakie są ewentualne powikłania inseminacji? I – przede wszystkim – czy zabieg jest skuteczny?

Czym jest inseminacja domaciczna?

Inseminacja domaciczna to nieinwazyjny zabieg, polegający na umieszczeniu nasienia partnera (lub obcego dawcy) w macicy kobiety. Odbywa się to za pomocą katatera – specjalnego, cienkiego cewnika, wprowadzanego bezpośrednio do jamy macicy. W ten sposób omijana jest naturalna bariera, jaką jest śluz kobiety, który zawiera przeciwciała, atakujące plemniki. Nasienie mężczyzny jest specjalnie przygotowywane – jeszcze przed zabiegiem oczyszcza się je z wszelkich „szkodników” (hamujących zapłodnienie) i selekcjonuje plemniki, wybierając te o najlepszej budowie i ruchliwości.

Zabieg trwa kilka-, kilkanaście minut, odbywa się w gabinecie ginekologicznym, a pacjentka po jego przeprowadzeniu powinna odpoczywać w pozycji leżącej jeszcze kwadrans. Choć inseminacja jest refundowana przez NFZ, większość placówek szpitalnych nie ma warunków do jej przeprowadzenia, dlatego też usługę tę oferują przede wszystkim kliniki leczenia niepłodności.

para siedzi i przytula się przed zabiegiem inseminacji domacicznej

Wskazania i przeciwwskazania do zabiegu inseminacji

Zabiegowi inseminacji powinny być poddane kobiety, u których stwierdza się:

  • endometriozę;
  • zaburzenia owulacji;
  • obecność przeciwciał, atakujących i uszkadzających plemniki;
  • u pary stwierdzono niepłodność, której pochodzenie nie zostało ustalone (tzw. niepłodność idiomatyczna).

Przeciwwskazaniem do przeprowadzenia inseminacji domacicznej są:

  • niedrożność jajowodów;
  • schorzenia ustrojowe (np. nowotwór);
  • mięśniak macicy;
  • stany zapalne dróg rodnych;
  • anomalie występujące w błonie śluzowej macicy;
  • niewłaściwy stan nasienia (bakterie lub inne patologie).

Przed zabiegiem inseminacji

Przygotowanie do zabiegu rozpoczyna się od przeprowadzenia z pacjentką wywiadu, którego celem jest ustalenie kwalifikacji do zabiegu. Następnie zarówno pacjentka, jak i jej partner poddawani są badaniom. Są to: badanie cytologiczne, pH pochwy, USG dróg rodnych oraz hormonalne u kobiet; badanie nasienia u mężczyzny, u obojga – badania serologiczne (HIV, WR – badanie Wassermanna, HCV – wirus zapalenia wątroby typu C, HbSAg).

Poddanie kobiety stymulacji hormonalnej ma na celu obserwację rozwijających się pęcherzyków i wspomaganie ich, by osiągnęły możliwie najlepszą wielkość i jakość. Jeśli pęcherzyki nie są jeszcze dojrzałe, pobudza się je poprzez podanie leków hormonalnych, np. gonadotropiny lub klomifenu i wywołuje się owulację. Mężczyzna powinien oddać nasienie nie wcześniej niż dobę przed planowaną inseminacją, po 2-4 dniach wstrzemięźliwości płciowej i najlepiej po opróżnieniu pęcherza moczowego. Nasienie umieszcza się w jamie macicy 24-36 godzin od owulacji, ponieważ komórka jajowa zdolna jest do zapłodnienia w najwyższym stopniu jedynie przez kilkanaście godzin. Do przeprowadzenia zabiegu konieczna jest też pisemna zgoda partnerów.

para siedzi i przytula się przed zabiegiem inseminacji domacicznej

Skuteczność inseminacji domacicznej

Skuteczność metody zależy przede wszystkim od źródła niepłodności, wieku kobiety, parametrów nasienia oraz reakcji organizmu pacjentki na podane leki i stymulację owulacji. Rzadko pozytywny efekt uzyskuje się już po pierwszym zabiegu. Dopiero po 3-4 inseminacjach można spodziewać się zapłodnienia, ale i tu szanse są indywidualną sprawą każdej pary. Szacuje się, że skuteczność metody to 5-25%, a zabieganie powinien być przeprowadzany więcej niż 5-6 razy.

Powikłania po zabiegu inseminacji

Choć sam zabieg trwa krótko i jest bezbolesny, a jedynym zaleceniem jest unikanie gorących kąpieli i obciążających prac fizycznych w bliskim czasie od inseminacji, zdarzają się powikłania. Są nimi: ból, krwawienie, zakażenie miednicy mniejszej, utrata przytomności, uszkodzenie macicy, powikłania wynikające ze stymulacji owulacji. Takie komplikacje występują jednak bardzo rzadko (poniżej 1% przypadków).