Jaka jest najlepsza pora na dziecko?

Z punktu widzenia biologii…

Gdyby spojrzeć na problem z perspektywy biologicznej, bardzo łatwo wyznaczyć „ten czas". A raczej - jego granicę. Biorąc pod uwagę zdolność naszego organizmu do zapłodnienia i wiążące się z tym względy medyczne, na pierwsze dziecko powinniśmy się zdecydować w okolicach 25. roku życia, a maksymalnie - do ukończenia 30-tki. Pytanie, czy warto czekać właśnie do tego momentu „zero"? Decyzja należy wyłącznie do nas samych, pamiętajmy jednak, że samo rozpoczęcie starań nie oznacza jeszcze, że za 9 równych miesięcy zostaniemy szczęśliwymi rodzicami. Nawet, jeśli z naszym zdrowiem i płodnością wszystko jest w porządku, medycyna daje nam na te starania około roku - dopiero po tym czasie możemy rozpocząć diagnozowanie ewentualnej niepłodności. Może się więc okazać, że dzisiejsza decyzja o podjęciu starań zaowocuje zdrowym maleństwem za około dwa lata, a w przypadku problemów z płodnością - nawet za kilka długich lat. Weźmy to pod uwagę, nim całkowicie zaufamy biologii.

Co mówi psychologia?

Z pozoru jest znacznie bardziej pobłażliwa od biologii - twierdzi bowiem, że odpowiedniego czasu na dziecko nie można wyznaczyć na podstawie żadnych badań medycznych. Idealnym czasem na dziecko jest ten, kiedy para po prostu zapragnie potomstwa - a może się to stać zarówno na początku ich związku, kiedy mają przysłowiowe 20 lat, jak i grubo po trzydziestce. Psychiczna gotowość na posiadanie dziecka to rzeczywiście jeden z głównych kryteriów, które trzeba wziąć pod uwagę przed rozpoczęciem starań. Warto odpowiedzieć sobie na pytania: czy mój związek jest stabilny? Czy czuję się w nim bezpiecznie? Czy dziecko będzie jego dopełnieniem czy może próbą jego podtrzymania? Czy chcę dziecka dlatego, że czuję potrzebę zostania rodzicem czy może dlatego, że wymaga tego ode mnie otoczenie? Z punktu widzenia psychologii najlepszą porą na dziecko jest ta, w której odpowiedzi na wszystkie powyższe pytania są niezależne od sytuacji zewnętrznej. Kiedy dziecko ma być próbą ratowania związku czy „zamknięcia ust" otoczeniu, to sygnał, że pora na dziecko w naszym przypadku - jeszcze nie nadeszła.

Okiem ekonomii

Z ekonomicznego punktu widzenia „ten idealny" czas najłatwiej wyznaczyć. Nadchodzi w momencie, kiedy osiągniemy względnie pewną stabilizację zawodową i finansową. Mamy nie tylko odpowiednie wykształcenie i wymarzone zatrudnienie, ale także warunki do tego, by zapewnić godny byt jeszcze jednemu członkowi rodziny. O ile rzecz jasna warunki mieszkaniowe i finansowe są niezwykle ważne, a ich branie pod uwagę świadczy o naszej odpowiedzialności za drugiego człowieka, uważajmy, by nie wpaść w pułapkę takiego myślenia. Jeśli bowiem nie wyznaczymy sobie z góry jakiegoś jasnego kryterium (np. posiadanie własnego mieszkania), dążenie do „optymalnych " warunków może się znacznie przedłużyć. Przyzwyczajeni do osiągania coraz lepszych warunków finansowych i zawodowych nigdy nie będziemy w stanie powiedzieć „dość". Ciągle będzie nam się wydawało, że mamy za mało, a przynajmniej - że możemy osiągnąć znacznie więcej. Co więcej - błędem jest przekonanie, że pora na dziecko nadejdzie po osiągnięciu wymarzonej pozycji zawodowej. Myśląc tak, zakładamy jednocześnie, że dziecko oznacza koniec naszej kariery, blokuje nasze możliwości i perspektywy zawodowe. Jeśli tak uważamy, prawdopodobnie w naszym przypadku pora na dziecko - jeszcze nie nadeszła. Nadejdzie w momencie, gdy potomstwo uznamy za dopełnienie naszego szczęśliwego życia - jego brakujący element, nie zaś przeszkodę na drodze do szczęścia.

----
Jak widzimy, zewnętrznych kryteriów jest wiele, a można ich wymienić jeszcze sporo. Co ciekawe, im więcej ich sobie wyznaczymy, tym bardziej prawdopodobne, że z czasem zaczną powstawać kolejne, odsuwając ten „idealny" czas na bliżej nieokreślone później. Tymczasem, przy podjęciu decyzji o rozpoczęciu starań o dziecko kierować się powinniśmy przede wszystkim kryteriami wewnętrznymi. Tym najważniejszym powinna być chęć posiadania potomstwa i psychiczna gotowość na zostanie rodzicem. Jeśli te dwa warunki zostaną spełnione, wszystkie inne stracą na wartości - szybko się okaże, że ich spełnienie wcale nie jest konieczne. Oczywiście dobrze byłoby, gdyby przyszli rodzice byli też przygotowani na maleństwo w sensie obiektywnym - potrafili zapewnić mu utrzymanie, mieszkanie, odpowiednie warunki rozwoju. Nie pozwólmy się jednak przytłoczyć nadmiarowi ograniczeń, bo wówczas może się okazać (i prawdopodobnie tak się stanie), że idealny czas na dziecko - w naszym przypadku po prostu nie istnieje.