Moje dziecko jest lepsze!
autor: Paulina Wójtowicz , 2010-03-18
Chcę dla niego jak najlepiej!
Rodzice miewają różne metody i plany wychowawcze. Jedne są mniej, inne bardziej skuteczne, ale zawsze ich celem jest uszczęśliwienie dziecka. Często argument „chcę dla ciebie jak najlepiej” doprowadza do pasji nastolatków, którzy próbują iść własną, nie wytyczoną przez rodziców drogą. Ale drogowskazem rodzice stają się już u początku rodzicielstwa. To, czym jest dla nich „najlepiej”, realizują przede wszystkim w decyzjach wychowawczych, ale także chętnie manifestując wybory poprzez zakupy artykułów „niezbędnych” dla pełnego rozwoju dziecka.
W świecie mody
Producenci akcesoriów dziecięcych, przeprowadziwszy uprzednio serię badań dotyczących oczekiwań i potrzeb swojej grupy docelowej, doskonale rozumieją psychologiczne aspekty wychowania dziecka, a także intencje rodziców. Dzięki temu mogą skutecznie oferować produkty, pozwalające rodzicom udowodnić (przede wszystkim innym rodzicom), że dają dziecku to, co najlepsze. Zakupy w duchu mody rozpoczynają się zwykle od tego, co widać na ulicy – najnowszego i posiadającego dziesiątki rozmaitych funkcji wózka, któremu drogę ustępują nawet najwięksi drogowi piraci, a kończą na zakupach w dziecięcych działach największych sieci odzieżowych, typu H&M czy House.
Wyścig rodziców
Tak rozpoczyna się wyścig rodziców o to, czyje dziecko jest lepsze (ładniejsze, mądrzejsze, szybciej rozwijające się itp.). Walka rozpoczyna się już przed narodzinami. Istnieje spora grupa młodych ludzi, którzy – będąc dopiero na etapie planowania dzieci – zapisują je do prywatnych, cieszących się dużą renomą żłobków czy przedszkoli.
Już na kilka lat przed ich narodzeniem (chętnych jest często więcej niż miejsc)! Później przychodzi czas na zakup odpowiednich zabawek, stymulujących rozwój malucha. W sprzedaży są plansze dla dzieci od 2. miesiąca życia, na których znajdują się różne trudne słowa. Rodzice pokazują niemowlakom tablice kilka razy dziennie, głośno wymawiając wyrazy. Idea zabawy leży w przekonaniu, że mózg dziecka jest chłonny jak gąbka i magazynuje informacje nawet nieświadomie, a dźwięk zostaje automatycznie przypisany wyrazowi, który jest dla niego jeszcze rysunkiem, a nie zbiorem liter. Wiedza nabyta w pierwszych miesiącach życia z pewnością zaprocentuje w przyszłości. Rodzice prześcigają się więc w kreatywności i wymyślaniu coraz trudniejszych słów. Inwestycja w natychmiastowy rozwój dziecka przekłada się także na dobór pomocy. Modne stało się wynajmowanie obcojęzycznej (lub dwujęzycznej) niani jeszcze przed porodem. W sytuacji, gdy oboje rodzice są bilingiwstyczni, dziecko opanowuje trzy języki jednocześnie. Wyścig opiera się także na wielu prozaicznych zachowaniach i porównaniach – czyje dziecko umie obejść się bez smoczka, szybciej usiądzie, wstanie, wypowie pierwsze słowo, szybciej skorzysta z nocnika, przysporzy mniej kłopotów wychowawczych itd.
Niespełnione ambicje
W ostatnich czasach wiele mówi się o wpływie warunków życia rodziców na wychowanie ich dziecka. Czasy, w których żyli dzisiejsi rodzice były pod wieloma względami (choćby ekonomicznymi) trudniejsze. Trudno więc dziwić się, że pragną oni dać swoim dzieciom to, czego zabrakło im. Te niespełnione ambicje rodziców (dotyczące szerokiego spektrum zagadnień: poczynając od realizacji dziecięcych marzeń aż po możliwości wykształcenia) mają przełożenie na system oczekiwań (często wręcz wymagań) wobec dziecka.
Punktem wyjścia powinno być pytanie, czy kryteria jakie stosuję, oczekując od dziecka określonych zachowań, prowadzą do wyposażenia go w umiejętność podejmowania roztropnych decyzji, czy raczej do dobra rozumianego w kontekście własnych doświadczeń. Najważniejszą kwestią, o której trzeba w tym miejscu pamiętać, jest wolność dziecka. To zrozumiałe, że przez pierwsze kilka-, kilkanaście lat życia powinno (i musi) być ono prowadzone przez rodziców, aby umiało odróżnić to, co dobre od tego, co złe. Ale nie można zapomnieć, że jest indywidualną osobą, posiadającą wolność wyboru, który potrafi komunikować już na bardzo wczesnym etapie rozwoju (choćby okazując niechęć wobec nowej zabawy czy zajęć). W tej indywidualności kryje się jego potencjał. Psychologowie podkreślają, że wychowanie musi opierać się na stawianiu wymagań w duchu tego potencjału, osobistych preferencji dziecka, a nie na naszym układzie odniesienia.
Między troską a przesadą
Granica między troską a nadopiekuńczością i wkładaniem dziecka w schemat osobistych wyobrażeń jest wąska – i bardzo łatwo ją przekroczyć. Dbanie o dziecko, wspomaganie jego rozwoju i stwarzanie mu perspektyw na przyszłość jest obowiązkiem rodziców. Ale przyspieszanie rozwoju, szczególnie fizycznego, dziecka jest nie tylko zachowaniem błędnym, ale przede wszystkim prowadzących do przykrych konsekwencji (np. problemy z kręgosłupem u dziecka, które zbyt szybko zaczyna chodzić). Warto więc pamiętać, że wychowania dziecka i dokonywane przez niego postępy nie powinny być ujmowane w kontekście wyścigu z innymi rodzicami i dziećmi, ale opierać się na świadomym rodzicielstwie i pozostawieniu maluchowi przestrzeni do rozwijania się w naturalnym dla niego tempie.
Serwis Ciążowy.pl ma z założenia charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny. Zamieszczone tu materiały w żadnej mierze nie zastępują profesjonalnej porady medycznej. Przed zastosowaniem się do treści medycznych znajdujących się w naszym serwisie należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem.
Wasze komentarze:

Poniewaz corcia jest w wieku przedszkolnym to na tym etapie najlepiej widac jak rodzice przescigaja sie w wymyslaniu pociechom dodatkowych zajec. Jezyki koniecznie dwa,balet dla dziewczynek a np.karate dla chlopcow. Dzieciaki z jednych zajec biegna na drugie nie majac czasu na normalna w ich wieku zabawe.Nie mowie ,ze to jest zle ale z umiarem bo niestety wiele z tych dzieci jest zwyczajnie przemeczonych i nieszczesliwych.A juz przechwalkom na temat swoich dzieci na spotkaniach np.z okazji urodzin jakiegos dziecka nie ma konca.

Niestety rodzice czesto nieswiadomie maja tendencje do idealizowania dziecka.Jego zachowan i umiejetnosci.Samo dziecko warto dowartosciowywac ale wcale nie musi sie to odbywac przy innych dzieciach i rodzicach . Czesto tez jak mowi artykul rodzice chca by dziecko zrealizowalo ich niespelnione marzenia i pasje co nie zawsze pokrywa sie z zainteresowaniami samego dziecka. Ja tylko mam nadzieje,ze bede inna i nie przylapie sie kiedys na tym,ze powielam stereotyp wlasnie takiego rodzica.

Spotkałam się z takim przypadkiem, że moja dobra znajoma, a nawet przyjaciółka, z którą zawsze mogłam "konie kraść" strasznie zmieniła się po porodzie dziecka. Zaczęła je bardzo faworyzować, mówił tylko o nim, nie mogła nigdy słyszeć nic złego, zero krytyki, zmieniła się po prostu definitywnie. I mimo, iż obie mamy teraz dzieci, to nie mam z nią tematów.. :/

Denerwujace jest to jak rodzic swoje dziecko chce miec za najlepsze. Szczegolnie takie cos moze byc przykre w oczach innych dzieci.

Witam wszystkich.
Dziecko trzeba dowartosciowywac i wychwalac ale nie koniecznie kosztem innych dzieci i to w ich obecnosci. Potem wyrasta zadufany w sobie czlowieczek co to wszystkie rozumy pozjadal i ciezko z nim wytrzymac.
Pozdrawiam .Ela.

Bardzo nie lubie jak rodzic faworyzuje swoje dziecko. Najgorsze to takie rozpieszczone.

Myślę ze wszystkie dzieci są kochane i dopieszczane przez rodziców,,
lecz kazdy rodzic uważa ze jego dziecko jest lepsze!!
ja tez tak uważam..hehe:D
Najpopularniejsze artykuły
-
Katar sienny u dzieci
Katar sienny – to ostry alergiczny nieżyt nosa....
-
Wiaderko do kąpania – hit czy kit?
Producenci akcesoriów dla dzieci prześcigają się...
-
Wakacje po polsku – miejsca przyjazne rodzinom z dziećmi
„Do naszego ośrodka serdecznie zapraszamy rodziny...
-
Ciepło – zimno, czyli jak ubierać nasze dzieci
Jak rozsądnie ubierać nasze dzieci, żeby nie było...
-
Czad – niewidzialny zabójca
Nieczyszczone, niedrożne kominy, zatkane kratki...
-
Dziecko u lekarza
Czy pamiętasz jeszcze swoje pierwsze spotkanie...

Forum
- +21 min Kasyna online
- +25 min Motocykl - części
- +53 min Samochód dla aktywnej kobiety ...
- +1 godz Zakolanówki
- +1 godz hala wynajem