Strach przed porodem

autor: Paulina Wójtowicz , 2010-09-13

Zazwyczaj pierwszy trymestr ciąży przebiega pod znakiem radosnego podekscytowania nowym stanem i przyszłymi narodzinami dziecka. Jednak kiedy mija półmetek, brzuch zaczyna ciążyć, oczekiwanie na maleństwo dłuży się i pojawiają się masowo wątpliwości co do własnej odporności na porodowy ból i lęki, że coś może pójść nie tak. Jak pokonać strach przed porodem?

Strach silniejszy niż pragnienie bycia mamą

Dlaczego się boimy?

Strach pojawia się w naszych głowach zazwyczaj wtedy, gdy spodziewamy się czegoś nowego, z czym do tej pory nie mieliśmy do czynienia i o czym słyszeliśmy wiele sprzecznych opinii. Tak jest m.in. w przypadku tokofobii - lęku przed ciążą i porodem bądź samym rozwiązaniem. Przed rozpoczęciem starań słyszymy (lub chcemy słyszeć) tylko te pozytywne aspekty ciąży - świadomość noszenia pod sercem nowego życia i radość oczekiwania potrafią dać siłę, by dzielnie znosić wszelkie ciążowe dolegliwości. Im bliżej jednak porodu, tym więcej w nas lęku i niepewności: ile to wszystko będzie trwało, jak będzie wyglądało, czy będzie bardzo bolało, czy dam radę, czy wszystko będzie w porządku? Te obawy są jednak zupełnie naturalne i możliwe do pokonana, a sam strach - do oswojenia.

Ciężarne studia

W czasie ciąży dobrze jest poszukać informacji dotyczących porodu, a później skonsultować się z lekarzem bądź położną. Cenny jest też czas spędzony w szkole rodzenia.

Dla pierworódek czynnikiem przyprawiającym o największe nerwy (i lęk) jest niewiedza. Większość z nich nasłuchała się nieprzyjemnych opowieści od koleżanek o porodach zabiegowych, nieuprzejmości personelu szpitalnego czy warunkach sanitarnych w placówce, nic więc dziwnego, że przez głowę przechodzą różne myśli. Zamknięcie się na nie niewiele pomoże, należy więc dostarczyć swojemu umysłowi dostatecznej ilości wiedzy na każdy temat, który napawa lękiem. Takie ministudia przyszłej mamy należy zacząć od oddzielenia informacji nieprawdziwych, podsycanych anegdotami i plotkami, od faktycznej wiedzy medycznej. Najpierw dobrze jest wyszukać odpowiednie treści w poradnikach i serwisach internetowych dla ciężarnych i zweryfikować je z lekarzem bądź położną. Warto także poczytać o porodach zabiegowych - cesarskim cięciu, próżnociągu i kleszczach. Choć zdarzają się one rzadko, większość przypadków trudno przewidzieć, a nagła wiadomość o zabiegu w trakcie porodu skutecznie potrafi spiąć i zestresować ciężarną. Już sama wiedza o tym, jakie są poszczególne etapy porodu i jak przebiega sama akcja porodowa zmniejsza lęk. Kolejnym etapem jest szkoła rodzenia - tu przyszła mama ma szansę nauczyć się odpowiedniej metody oddychania, rozróżnienia skurczy przepowiadających od tych faktycznych, poprzedzających poród, co pomoże jej nabyć umiejętność właściwej pracy z własnym ciałem. Poza tym znajomość z położną czy pielęgniarką, obecną podczas ćwiczeń, zaprocentuje na porodówce - zaufana i kompetentna osoba obok daje poczucie bezpieczeństwa i wsparcie w tych trudnych chwilach. A przede wszystkim zmianie powinno ulec nastawienie - ciało kobiety jest zaprojektowane w taki sposób, by dać przestrzeń do rozwoju płodu i urodzić własnymi siłami dziecko. Instynkt i intuicja podpowiedzą więc, co robić.

Szpital – by czuć się jak w domu…

Pobyt w szpitalu nie musi być niemiłym wspomnieniem. Aby uprzyjemnić sobie ten czas można zabrać ze sobą osobiste przedmioty, ulubioną muzykę, a przede wszystkim bliską osobę do towarzystwa.

To, jak mama i dziecko będą czuć się w szpitalu zależy nie tylko od czynników zewnętrznych. O ile w pobliżu nie znajduje się tylko jedna placówka, przyszli rodzice mogą i powinni zastanowić się nad miejscem narodzin dziecka już podczas ciąży. Na wstępie dobrze jest przejrzeć ofertę miejskich placówek, poczytać opinie pacjentów, porozmawiać ze znajomymi, którzy korzystali z usług szpitala i koniecznie wybrać się na małe zwiedzanie (taka obserwacja potrafi powiedzieć o szpitalu więcej niż rekomendacje personelu). Warto też rozważyć opcję porodu w prywatnej klinice, gdzie rodzice i dziecko mają zapewnioną profesjonalną opiekę i komfort. Jeszcze przed pierwszymi skurczami dobrze jest mieć gotową wyprawkę do szpitala - nie muszą znajdować się w niej tylko ubrania i środki higieniczne. Ciężarna może zabrać ze sobą także coś, co uprzyjemni jej pobyt w szpitalu - zdjęcie czy mały odtwarzacz muzyki, która ukoi nerwy podczas oczekiwania na odpowiednie rozwarcie. A co najważniejsze, mieć u swego boku kogoś bliskiego - partnera, mamę, przyjaciółkę, kogoś, kto wesprze i pomoże przetrwać ten bolesny, ale pełen radości czas.

Obawy taty

W porodowym ambarasie nie można zapominać o ojcu dziecka. On także martwi się, czy dziecko urodzi się zdrowe, partnerka poradzi sobie z bólem i strachem, a poród odbędzie się bez komplikacji. I choć nie atakują go skurcze i to nie przed nim stoi wielkie wyzwanie urodzenia, lęk potrafi tłumić zdrowy rozsądek. Dlatego tym ważniejsze jest opanowanie i spokój, szczególnie gdy towarzyszy partnerce przy porodzie. Jego postawa z pewnością przyczyni się do sprawnego transportu do szpitala, spokojnego oczekiwania na akcję porodową i efektywnej współpracy ro-dzącej z położnikiem - a to wszystko do większej, bo świadomej radości z przyjścia na świat potomka.

drukuj poleć artykuł

Serwis Ciążowy.pl ma z założenia charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny. Zamieszczone tu materiały w żadnej mierze nie zastępują profesjonalnej porady medycznej. Przed zastosowaniem się do treści medycznych znajdujących się w naszym serwisie należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem.

Wasze komentarze:

Skomentuj

2010-09-13

Oj tak obaw w ciazy nie brakuje. U jednych pojawiaja sie wraz z wiadomoscia o ciazy u innych troche pozniej a jeszcze inne kobiety zaczynaja sie bac tuz przed porodem. A najgorsze leki nachodza kobiete gdy ciaza jest zagrozona.Dlatego tak wazne miec wtedy w poblizu kogos kto zawsze wesprze i podtrzyma na duchu.

raportuj

renia

2010-09-14

Zawsze boimy sie tego co nowe ,nieznane a ciaza i porod dla kobiety rodzacej po raz pierwszy wlasnie czyms takim sa. Z drugiej strony gdy mamy przykre doswiadczenia z wczesniejszego lub wczesniejszych porodow martwimy sie by sytuacja sie nie powtorzyla. Tak czy tak zmratwien i obaw nie brak.

raportuj

domi

2010-09-17

Witam wszystkich.
W pierwszej ciazy balam sie bo nie wiedzialam co mnie czeka. W drugiej bo juz wiedzialm a w trreciej to juz nawet nie bylo czasu na myslenie bo zbyt duzo bylo pracy przy wczesniejszych pociechach.
Pozdrawiam.Ela.

raportuj

~ela

2010-09-22

Witam.
Ja jeszcze slubu nie mam a juz tyle sie nasluchalam na temat porodow kolezanek ,ze jak sama bede w ciazy to tez sie bede bala.
Kinga

raportuj

~kinga

2014-12-14

Taka emocja, jak strach, to całkiem naturalna sprawa.

Wiele kobiet ostatnimi czasy, zaczyna korzystać z pomocy douli (więcej na temat tego, kim jest doula: http://www.doulabialystok.pl/). W Polsce tego typu profesjonalną pomoc nie jest jeszcze rozpowszechniona, ale badania na całym świecie potwierdzają, że znacznie wsparcie takiej kobiety, poprawia komfort i przebieg porodu.

raportuj

~Rozkwit